همان گونه که قبلا قول دادم از این به بعد به بررسی ابعاد و راه کارهای انسجام اسلامی از دیدگاه قرآن می پردازم تا ان شاءالله در پناه قرآن بتوانیم با اتحاد و هم دلی بر مشکلات خود فایق آئیم.

در این پست به بررسی یکی از مهم ترین این راهکارها می پردازیم و آن  توجه به نقاط مشترک میان افراد جامعه است؛ چرا که اصول مشترکی میان مردم جامعه وجود دارد مانند: توحید، نبوت و معاد که هر کدام می‌تواند محور همگرایی مردم شود؛ این اشتراکات می‌تواند موجب وحدت بین جوامع بزرگ اسلامی‌و حتی ادیان بزرگ بشری شود.
با توجه به این نکته مردم به جای آن که به سوی اختلاف کشیده شوند، به اشتراکات خود توجه کرده و در مسیر یکپارچگی حرکت خواهند کرد. قرآن بر این نقاط، انگشت گذاشته و بر اشتراکات جوهری انسان، این چنین تأکید کرده که منشأ انسان و مادّه اوّلیه‏ و عصاره وجودی انسان‏ها یکی است و آنها همه از خاک آفریده شده‌اند(حج/5) و پدر و مادرشان یکی است و از یک پدر و مادر زاده شده‌اند؛ چنان که می‏فرماید: «ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و شما را تیره‏ها و قبیله‏ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید.» (حجرات/13)
در سوره اسراء کرامت انسانی را متعلق به همه انسان‌ها دانسته، به بیان شخصیت والای نوع بشر و مواهب الهی نسبت به او می‏پردازد، می‏فرماید: ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم؛ «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ». (اسراء/70) و این برتری برای همه فرزندان آدم است  که خود یکی از مشترکات انسان‌هاست.